Αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
Διστεαρυλοθειοδιπροπιονικό· Αντιοξειδωτικό DSTDP, ADCHEM DSTDP
λεπτομέρεια προϊόντος
Σκόνη DSTDP Παστίλη DSTDP Χημική ονομασία: Διστεαρυλοθειοδιπροπιονικό Χημικός τύπος: S(CH2CH2COOC18H37)2 Μοριακό βάρος: 683,18 Αριθμός CAS: 693-36-7 Περιγραφή ιδιοτήτων: Αυτό το προϊόν είναι λευκή κρυσταλλική σκόνη ή κόκκοι. Αδιάλυτο στο νερό, διαλυτό σε βενζόλιο και τολουόλιο. Συνώνυμο Αντιοξειδωτικό DSTDP, Irganox PS 802, Cyanox Stdp 3,3-θειοδιπροπιονικό οξύ δι-n-οκταδεκυλεστέρας Διστεαρυλ 3,3-θειοδιπροπιονικό Αντιοξειδωτικό DSTDP Διστεαρυλ θειοδιπροπιονικό Αντιοξειδωτικό-STDP 3,3'-θειοδιπροπιονικό οξύ διοκταδεκυλεστέρας Προδιαγραφή Εμφάνιση: Λευκή κρυσταλλική σκόνη/Παστίλιες Τέφρα: Μέγ. 0,10% Σημείο τήξης: 63,5-68,5℃ Εφαρμογή Το αντιοξειδωτικό DSTDP είναι ένα καλό βοηθητικό αντιοξειδωτικό και χρησιμοποιείται ευρέως σε πολυπροπυλένιο, πολυαιθυλένιο, πολυβινυλοχλωρίδιο, ABS και λιπαντικό λάδι. Έχει υψηλό σημείο τήξης και χαμηλή πτητικότητα. Το DSTDP μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με φαινολικά αντιοξειδωτικά και απορροφητές υπεριώδους ακτινοβολίας για να παράγει συνεργιστικό αποτέλεσμα. Από την άποψη της βιομηχανικής χρήσης, μπορείτε βασικά να ανατρέξετε στις ακόλουθες πέντε αρχές που πρέπει να επιλέξετε: 1. Σταθερότητα Κατά τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας, το αντιοξειδωτικό πρέπει να παραμένει σταθερό, να μην εξατμίζεται εύκολα, να μην αποχρωματίζεται (ή να μην χρωματίζεται), να μην αποσυντίθεται, να μην αντιδρά με άλλα χημικά πρόσθετα και να μην αντιδρά με άλλα χημικά πρόσθετα κατά τη διάρκεια του περιβάλλοντος χρήσης και της επεξεργασίας σε υψηλή θερμοκρασία. Άλλες ουσίες στην επιφάνεια ανταλλάσσονται και δεν θα διαβρώσουν τον εξοπλισμό παραγωγής κ.λπ. 2. Συμβατότητα Τα μακρομόρια των πλαστικών πολυμερών είναι γενικά μη πολικά, ενώ τα μόρια των αντιοξειδωτικών έχουν διαφορετικούς βαθμούς πολικότητας και τα δύο έχουν κακή συμβατότητα. Τα αντιοξειδωτικά μόρια φιλοξενούνται μεταξύ των μορίων του πολυμερούς κατά τη σκλήρυνση. 3. Μετανάστευση Η αντίδραση οξείδωσης των περισσότερων προϊόντων συμβαίνει κυρίως στο ρηχό στρώμα, το οποίο απαιτεί τη συνεχή μεταφορά αντιοξειδωτικών από το εσωτερικό του προϊόντος στην επιφάνεια για να λειτουργήσει. Ωστόσο, εάν ο ρυθμός μεταφοράς είναι πολύ γρήγορος, είναι εύκολο να εξατμιστεί στο περιβάλλον και να χαθεί. Αυτή η απώλεια είναι αναπόφευκτη, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε με τον σχεδιασμό του τύπου για να ελαχιστοποιήσουμε την απώλεια. 4. Επεξεργασιμότητα Εάν η διαφορά μεταξύ του σημείου τήξης του αντιοξειδωτικού και του εύρους τήξης του υλικού επεξεργασίας είναι πολύ μεγάλη, θα εμφανιστεί το φαινόμενο της μετατόπισης του αντιοξειδωτικού ή της βίδας του αντιοξειδωτικού, με αποτέλεσμα την ανομοιόμορφη κατανομή του αντιοξειδωτικού στο προϊόν. Επομένως, όταν το σημείο τήξης του αντιοξειδωτικού είναι χαμηλότερο από τη θερμοκρασία επεξεργασίας του υλικού κατά περισσότερο από 100 °C, το αντιοξειδωτικό πρέπει να μετατραπεί σε masterbatch ορισμένης συγκέντρωσης και στη συνέχεια να αναμειχθεί με τη ρητίνη πριν από τη χρήση. 5. Ασφάλεια Πρέπει να υπάρχει τεχνητή εργασία στη διαδικασία παραγωγής, επομένως το αντιοξειδωτικό πρέπει να είναι μη τοξικό ή χαμηλής τοξικότητας, χωρίς σκόνη ή χαμηλής περιεκτικότητας σε σκόνη και να μην έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στο ανθρώπινο σώμα κατά την επεξεργασία ή τη χρήση και να μην προκαλεί ρύπανση στο περιβάλλον. Δεν βλάπτει τα ζώα και τα φυτά. Τα αντιοξειδωτικά είναι ένας σημαντικός κλάδος των σταθεροποιητών πολυμερών. Κατά τη διαδικασία επεξεργασίας υλικών, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στον χρόνο, τον τύπο και την ποσότητα των αντιοξειδωτικών που προστίθενται για να αποφευχθεί η αστοχία λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων.